Ostatnie kilka miesięcy było gorące. Kampania, wybory, marsze A i marsze B . Nie obyło się bez skandali i afer, które wałkowane przez dwa miesiące na 100 % przyczynią się do poprawy polskiej służby zdrowia, edukacji i ( aż się boję to napisać) stanu naszego polskiego społeczeństwa. 

  Jestem młodym człowiekiem i patrząc na to wszystko co się dzieje i zadaję sobie pytanie “ Dokąd my dążymy “.

Nie mogę i nie mam zamiaru rościć sobie praw do wypowiadania się w imieniu wszystkich młodych ludzi w tym kraju jednak  trudno mi się powstrzymać przed wykrzyczeniem ( sic!) “ OGARNIJMY SIĘ “ . 

   Mamy za sobą trudną i niewątpliwie bolesną historię jako kraj i społeczeństwo. Naszym narodowym  znakiem rozpoznawczym jest to, że kiedy nadejdzie trudna i tragiczna chwila jednoczymy się. Paradoksem jest, że w tym jednoczeniu znowu się dzielimy ! 

   Mam wrażenie, że za niedługo nasze wszystkie wartości o które walczymy w tym kraju staną się śmieszną karykaturą wartości jaką sama wartość ma w sobie. 

    Walczymy o tolerancję a śmiejemy się z tego, że ktoś jest katolikiem, walczymy o Boga w naszym kraju a krzycząc o Nim wszem i wobec bijemy innych ludzi ! Toczymy bój o pokój a śmiejemy się z pojęcia “ mowa nienawiści”, walczymy o prawdę, która ma nas wyzwolić a cały czas żyjemy w kłamstwie, że jakoś to będzie. 

   Nie nie będzie ! Czy chcemy aby powstał Kościół prawo i lewo- katolicki ? Czy pragniemy aby nasz kraj był podzielony na pół w imię politycznego prawa i lewa ? Czy będziemy tak walczyli jeśli nasz najlepszy przyjaciel zostanie księdzem, gejem, lesbijką, muzułmaninem? Czy wtedy go kopniemy, zwyzywamy , znienawidzimy ? 

   Nie chodzi o to żeby nie mieć własnych poglądów. Trzeba je mieć ! Człowiek, który ma własne dobre i prawdziwe wartości jest człowiekiem wolnym i szczęśliwym ! Chodzi o szacunek, który staje się motywacją do walki w naszym kraju a jej rezultat jest tegoż szacunku totalnym zaprzeczeniem .