Dnia 19 czerwca 2019 r. nastały dobre czasy dla wszystkich moich nieformalnych atywności edukacyjnych. Dzień wcześniej miałem ostatnią w swojej karierze zawodowej lekcję w formalnej szkole. Jeszcze tylko ferie letnie i papierologia belferskiego tworzenia makulatury (do dzisiaj nie rozumiem po co każą nam robić papierowe, wielostronnicowe sprawozdania pożerające czas na ich wykonanie i generujące makulatprę kosztem ginących lasów. Pzrecież te dane są w każdej chwili dostępne w systemie Gdańskiej Platformy Edukacyjnej dla wszystkich osób uprawnionych do dostępu do nich).
28 sierpnia planowana jest w naszej szkole Rada Pedagogiczna kończąca rok szkolny 2018/19 i ten dzień jest dla mnie ostatnim dniem mojej pracy w szkole. Następnego dnia przechodzę na zasłużoną emeryturę. I TO WSPANIALE. Bardzo się cieszę, bo kończy się etap tracenia czasu na symulowanie edukacji. Na moich ostatnich lekcjach informatyki we wszystkich klasach powiedziałem wporst uczniom DLACZEGO NIE CHCĘ DALEJ UCZYĆ W SZKOLE? Zobacz: http://akademia.e-kreatywni.eu/index.php/8-blog/25-poprawki-edukacyjne-jesli-chcesz
Teraz nareszcie będę miał więcej czasu, aby realizować prawdziwą, nie symulowana edukację = wspieranie auto-rozwoju osobistego tym, którzy CHCĄ się rozwijać oraz swojego własnego, osobistego rozwoju. Przecież realnie na tym to wszystko powinno polegać!!!!!
(W Polsce jest ruch tzw. ,,BUDZĄCEJ SIĘ SZKOŁY''. Raczej marne szanse, że całą wszkoła w naszym kraju w najbliższym czasie obudzi się)
Poza bardziej skuteczne zaangażowanie się w rozwój naszego miesięcznika mam w planie odtworzyć wszystkie wcześniejsze zasoby realizowanych projektów. Dotyczy to zasobów prjoektów EYIA, YouthCoders, osobistego bloga: Fenomenologia społeczeństwa sieciowego oraz wszystkie numery miesięcznika WOBEC. a szczególnie nry 1-32 z czasów kiedy byłem zastępcą redaktora naczelnego tego pisma. Wszystkie te zasoby czekają w formie zarchiwizowanej, aby kiedyś powrocić do sieci. Systematycznie, mam nadzieję, uda mi się to zrealizować.
A na razie to się niesamowicie cieszę:
TO JUŻ JEST KONIEC - (udawania edukacji. Cytatem z innej piosenki: ,,Tak bardzo się starałem, a ty teraz...'')
JESTEŚMY WOLNI...
MOŻEMY JUŻ IŚĆ...
Pięcioro z Was z naszej szkoły zabieram do redakcji naszego miesięcznika na formalny rocvzny staż dziennikarski w EYIA.
Aniu, Amelio, Basiu, Julio, Martyno: witajcie w naszej redakcji.
To fajnie, że będziemy mogli dalej pracować razem, a może nawet skuteczniej niż w szkole.
A indywidualne gesty uczennic i uczniów (kwiaty, słodycze, uściski) na pożegnanie są powodem wielkiej radości...
Będę za Wami tęsknił...
Cudownie, że jesteście....
Wam, młodym pozytywnym kreatywnym, solidarnym, których podziwiam dziękuję za to, że jesteście i tacy jesteście.
Dzięki Wam dalej wierzę, że EDUKACJA ma sens.
BĘDZIE MI WAS BRAKOWAŁO!!!
