Do wigilijnej radości

   przylega jak do gołej skóry

   skulenie na pustym tapczanie

   pustego, obcego pokoju

   - aż do skowytu serca?.

   Pożałowałeś mi nawet

   ciepłej koperty opłatka

   i życzeń najbliższych.

   (Czyżby diabeł

   namieszał w adresach?)

   - aż do skowytu serca.

   Spraw, by z niego nie ciekło żółcią

   lecz radością gwiazdy,

                              aniołów.

                                     pasterzy,

                                        jak długie, przeciągłe beee…

                                        baranka przy szopce.