Jeszcze pokój pełen Ciebie,

jeszcze słychać harmonijkę,

żółta kula świecy świeci,

słychać głos Twój: ,,Ale ekstra!''.

A ja w lustro puste patrzę

i tak bardzo brak mi Ciebie.

Chociaż jeszcze niby jesteś,

jakby piaskiem drogi leśnej

motocykl odjechał sam

przed chwilą.

(z tomiku: ,,Jak wróble, zeszyt 2'', 1982)