Prowadzi mnie przez miasta wsi

Podążam w śnie

Wpatruje się w puste siedzenia

Widzę twarze osób,

które dzisiaj poświęciły 

Swój czas w podróży tym pojazdem.

   

Będąc z kimś 

Wiem, że jestem sama 

Jestem od niego zależna 

Lecz mój wpływ na pojazd 

jest tak minimalny,

Że jedyne co mi pozostaje to ufać.

   

Powoli pojazd się zapełnia 

A każda osoba

Wprowadza

 nowe lęki w moim strachu.

   

I tylko przypinka 

ze schroniska samotnych 

Daje mi poczucie,

Że czyjaś dusza

Też gubi się

Wśród 

Zamkniętych 

Twarzach władzy.

---

Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.