Miesięcznik Społeczno-Kulturalny KREATYWNI (dawniej Mutuus) ISSN: 2564-9583
pozytywni-kreatywni-solidarni | positive-creative-solidarity |позитивная-творческая-солидарность 



obecnie numer 29 jest REDAGOWANY, jego redakcja zostanie zamknięta w dniu 1 lipca 2019 r.
  >>> w układzie tematycznym
  >>> w układzie chronologicznym
  >>> w układzie alfabetycznym 
  >>> popularność

  >>> zobacz wcześniejsze numery

Odchodzenie nauczyciela / Paweł Lęcki

Od redakcji:
Kolejny z felietonów, które opublikował  Paweł Lęcki na Facebooku: 

https://www.facebook.com/pawel.lecki79/posts/955483124843754


Dzisiaj byłem w Starogardzie Gdańskim. Zlecenie, więc byłem trochę w pracy. Nowej dla mnie. To wyjątkowo dobre uczucie. Kiedy ktoś traktuje mnie inaczej. Docenia to, co robię, choć przecież nie jestem profesjonalny. W szkole doceniał mnie Dyrektor, sporo uczniów, sporo rodziców, nigdy ministerstwa. a część społeczeństwa miała mnie w dupie. Zajęło mi dwa lata, żeby ktoś zwrócił na mnie uwagę. Inaczej. Na to, co robię. Nie piszę tego, żeby się chwalić. Najbardziej dlatego, gdyż może to może komuś pomóc. Kto jeszcze nie ma pewności, żeby zostawić miejsce, którego tak wielu w Polsce nie szanuje. a nawet potrafi nami gardzić. Lub w tym miejscu pracować inaczej.

Da się. Choć nie jest to prosty proces, bo edukacja jest wyjątkowo ważna. Moim zdaniem w ogóle najważniejsza. Ale nie da się funkcjonować w świecie, który tego nie rozumie. Lub inaczej. Nie chce zrozumieć. Nie jest też łatwo odejść ot tak. Dlatego zostaję na ostatni rok. Bo ważne jest poczucie bezpieczeństwa, dzięki któremu można zacząć ryzykować. i zmieniać wszystko. Głównie siebie. Ale w zasadzie chodzi mi trochę o coś innego.

O to jak można pomóc komuś, kto ma swoje marzenia, ale nie wie, jak je zrealizować. a wtedy trzeba pomóc konkretnie. Bo samo mówienie, dasz radę, będzie dobrze, niewiele zmienia.

Dziękuję Krzysiek Bienkowski, że zapytał kiedyś przypadkiem, czy zrobię zdjęcia majonezu. i jakoś we mnie uwierzył. Choć do tej pory w zasadzie mnie nie zna. Po prostu robię zdjęcia na zlotach jedzenia. Dziękuję Przemek Staroń, który z niezwykłym uporem zaczął wysyłać do gazet swoje zdjęcia mojego autorstwa. Dziękuję mojemu Dyrektorowi, który a) udostępnił mi szkolnego laptopa, b) pozwolił swobodnie tworzyć fejsbuka naszej szkoły, dzięki czemu nauczyłem się bardzo dużo. Dziękuję Uczniom mojej szkoły, którzy pozwolili mi się fotografować bez większych oporów.

Dziękuję mojej klasie, już trochę upłynęło czasu, mam swój aparat, choć nie do końca, bo przecież na kredyt. Ale wiecie, że od Was się wszystko zaczęło. i nigdy tego nie zapomnę.

Po prostu jeśli chce się komuś wyraźnie pomóc, to po prostu trzeba coś zrobić. Realnie. i wtedy raptem okazuje się, że można zrobić bardzo dużo.

Najbardziej chciałbym podziękować komuś, kto potwierdził, że jestem ważny. Taki, jaki jestem. i dzięki temu próbuję być lepszy. z różnymi efektami.

To chyba ciągle o to chodzi. o ważność. Swoją własną i przyznanie, że inni też są ważni.

Free Joomla! templates by AgeThemes | Documentation